Popatrzyłam na nią trochę zdziwiona i wybuchnęłam śmiechem.
-A ja jestem Manon-uścisnęłam jej dłoń-I nie przesadzaj w tą ofermą. Każdemu się zdarza-uśmiechnęłam się do niej przyjaźnie. Nie znałam jej. Nawet jej wcześniej tu nie widziałam. Byłam tego pewna. Inaczej na pewno bym ją zapamiętała.
-Ale mi wyjątkowo często-zaśmiała się. Wzruszyłam ramionami z uśmiechem.
-Znam gorszych-pokręciłam głową ze śmiechem.
-Nie wierzę-odparła z uśmiechem na ustach.
-Może kiedyś ci udowodnię. Zmierzasz w jakimś konkretnym kierunku? Bo mnie osobiście bardzo się tutaj nudzi-skrzywiłam się rozglądając w około.
Klara? Krótszego nie mogłam, wiem v.v
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz